Mustafa Kemal Atatürk, ülke tarihinde ilk kez ve görünen o ki şu ana kadar da son kez olarak aydınlanmanın ve bilimsel aklın ülke yönetiminde “iktidar” olmasını sağlamış tek kişidir.
öncelikle; tarihsel- toplumsal bir perspektiften ve “ahlaklı” bir çerçeveden atatürk’ü eleştirel bir analizle değerlendirmek ya da eksik bıraktıklarını ve hatta konjonktürel ya da ideolojik nedenlerle “yanlış” yaptıklarını tartışmak hiç bir zaman atatürk’ün değerini düşürmez.
(örneğin istiklal mahkemeleri bir çok hukuksuzluğa sahne olmuştur, topal osman ve bağlantılı olaylar ve ilgili kimi başlıklar da ciddi arızalar olarak akılda tutulmalı).
Ancak en nihayetinde Mustafa Kemal’e büyük bir tarihi şahsiyet olarak değerini teslim etmek, itibarını muhafaza ederek, toplumun ortak bir değeri olarak hakettiği saygıyı göstermek de tarihsel bir görevdir.
Sorun olan ve hep birlikte sesimizi yükseltmemiz gereken tek şey; Mustafa Kemal Atatürk’e örtük ya da açık olarak akılsız, ahlaksız ve ölümüne saldıran bazı kesimlerin temel motivasyonlarıdır.
Böylelerinin yani azgın bir nefretle ve öfkeyle Mustafa Kemal’e her fırsatta saldıranların bütün derdi atatürk’ün ne olursa olsun, daima toplumumuzun çok büyük bir kesiminin sahiplendiği, bağrına basmaktan asla vazgeçmediği bir “uygarlık” sembolü olmasıdır.
Bu ülkedeki milyonlarca insanın bilincinde ve hafızasında Mustafa Kemal Atatürk her zaman ve her durumda; düştüğümüz en derin, en umutsuz ve en çıkışsız kuyulardan bile “onuruyla mücadele ederek çıkabilmek”, en karanlık anda bile tüm imkansızlıklar içinde aydınlık ve gelecek umudu canlı, pırıl pırıl bir ülke kurabilmek demektir.
Atatürk’ün “itibarsızlaştırılması” gayretlerinin asıl hedefi onun temsil ettiği rasyonalite, bilimsel akıl ve aydınlanma değerleridir ve aynı zamanda türkiye’nin olabileceği “o iyi ülke” olma ihtimalidir.
İzindeyiz atam.. Yolun yolumuzdur... Keyifli haftalar dilerim.
