Nuray Bartoschek

GÖKKUŞAĞINI HEP BİRLİKTE OLUŞTURALIM

Nuray Bartoschek

  • 3630

Her geçen gün solmuş bir gül yaprağı gibi dökülüp gidiyor geçmişe. Anılarımızı kurutup özenle koyuyoruz bir kitap arasına.

 

 Yaşadığımız mutluluklar, kederler, öfkeler, düş kırıklıkları, başlayan ya da biten aşklar belki hiçbir zaman  unutulmayacaklar ama asla bir kez daha yaşanmayacaklar.

 

Doğanın değişmez yasası bu. Hiçbir gün batımı birbirinin aynı değil. Her sevdanın tadı başka, her ölümün acısı farklı. 

 

Pişmanlıklar yitirilenleri geri getirmeye yetmiyor.  Sevdiklerimizle birlikte olduğumuz, sağlıklı olduğumuz her an bize bir armağan.

 

Bir gün öncesini değil, beş dakika öncesini ayni duygularla yaşamamız olası değil. Kısacası, yaşadığımız her an asla yeniden yaşanmayacak denli özel.

 

Bu yıl da  yaşantımızda  kimi zaman fırtınalar kopacak, kimi zaman  masmavi pırıl pırıl bir gökyüzünü yaşayacağız, kimi zaman günlerce süren yağmurların ardından rengarenk bir gökkuşağı gözlerimizi kamaştıracak.

 

Fırtınalı günlerde “Umut” ilk  sığınağımız olacak yine.  Umudumuzu yitirmediğimiz sürece bileceğiz ki, güneş yine tüm sıcaklığıyla sarıp sarmalayacak bizleri.

 

Yalnızca “umut” etmek de yetmeyecek kimi zaman... “Umut”un yanına “kavga”yı da ekleyeceğiz. Sahip olduklarımızı yitirmemek, özlemlerimize ulaşmak için dişimizle, tırnağımızla çabalamamız gerekecek.

 

An gelecek “Kavga” da yetmeyecek. Kavgayı sevgiyle yoğurmamız gerekecek.

 

Sonra paylaşmanın doyulmaz tadını keşfedeceğiz. Umut paylaştıkça çoğalacak, sevgi paylaştıkça gelişecek.

 

Kendi mutluluğumuzla  yetinmeyeceğiz. Mutluluğun başka yüzlerden yansımasını görmek isteyeceğiz.  Tüm çocuklar bizim olacak. Onların gözlerinden bakacağız yarınlara. Daha sevgi dolu, daha kardeşçe, daha yaşanılır bir dünya için, kurutulmuş anılar yerine yarınlara filizlenen tomurcukların açması için elimizde pırıl pırıl bir gün ve koca bir yıl  var. Bize düşen “Umut, sevgi ve  kavga”nın hamurunu iyi yoğurmak.   Sevgiyi bol keseden, cömertçe dağıtmak.   Çocuklarımızın yüreğine kin, nefret, öfke değil, sevgi tohumları ekmek.

 

Mutluluğun kendi beynimizde, kendi çabalarımızda  gizli olduğunun bilinciyle gökkuşağını hep birlikte oluşturmaya ne dersiniz?

 

Hep birlikte güzellikleri paylaşmak dileğiyle.

Yazarın Diğer Yazıları