SÜRGÜN
Sevim Tutar Arıcak
- 674
Ben düş değil
Düşlerin ortasına düşmüş düşkün
Takvim yaprakları
Sarılara sarılırken,
Sürgün gider bütün gülüşler
Her birimiz ayrı ayrı düşlere sarılır
Kucak kucak özlemlerin,
Dumanı tüter ruhumuzda
Yüz yıllarca iz bırakıp da gidenler
Uyanı verin birden içimizde
Anlarız o zaman izlerimizin
Geçmişimizin izleri arasında kaybolacağını
Acılar doğar acılardan
Koşar da gelir,kaybolan yılların arasından
Zamansız kaybolan da gelir
Kaybolan yılların arasından
Gelir de bakar,geçmişin arasından
Bir el uzatıp merhem olur
Merhabayla sevdiğinin yarasına
Karşı koyuyorum
Gönüllerden sürgün olmaya
Razıyım yüreğimi geçtiğiniz yollarda
Sürükleyerek eskitmeye
Yıllardır içimde demlenen,
Özlemle merhabalar dizerim
Sevdiklerimden kalan yaralarımın üzerine
Tazelen yeşeren filizlere
Kurşunlar yağdırsan da
Eyvallah der doldururum
Hepsini sol yanıma