ÇOCUKLAR YAŞAMADIKTAN SONRA
Sevim Tutar Arıcak
- 679
İçimizin saati
Çalışıyor nefes verileli
Bir nefes
Ayakların üstünde başı sürüyen
İçimizin dokusu çürüyen
Biz bizden vazgeçerken
Lâl oldu hem yazan hem çizen
Dut yemiş bülbül mü yalnız düşünen?
Normal değil doğumlar
Normal değil ölümler
Gerçek değil artık aşklar
Gerçek değil anlatılanlar
Sevinmesin çocuğu doğan
Beş lira oldu soğan
Sustu parasız kalan
Dört bir yan yalan ve talan
Yaşamam zorunluluklarım olmasa
Üzüntülerim kendime değildir asla
Neler göreceğiz daha daha
Yol başka fikir başka
Boşuna mıydı bunca çaba?
Değişiyor dünya yüzünde coğrafya
Genliğine doymayana mı bunca ceza?
Ben yaşasan ne olur?
Çocuklar yaşamadıktan sonra