Merhametli

Size adaletle davranılsın istediniz mi?
Hayatın akışı içinde böyle bir şeyi beklediniz mi hiç?
Adaletli davranıldığında kararın ne olacağını biliyor musun?
Belki senin aleyhine olacak?
Hayat devam ederken istediğimiz adalet, genellikle kendimizi haklı bulduğumuz olay / olaylardan yola çıkarak vardığımız sonuç oluyor.
Peki, gözden kaçırdığımız, görmediğimiz/göremediğimiz ya da sıradanlaştırdığımız anormal davranışlarımız? Bunlar devreye girdiğinde adalet nasıl olur? Lehine mi beklersin aleyhine mi? 
Yoksa kendimizi “sütten çıkmış ak kaşık” mı görüyoruz? 
Yani, “Ben hiç yanlış yapmadım, tahrik etmedim, ben yanlış yapsam da o doğrudur” mu diyoruz?
Kişi hata yapabilir, yanlış yapabilir, hatta bu hataları kasıtlı da yapabilir. Yeter ki inat etmesin. Hatalarını inatla devam ettirmesin.
Adalet beklerken inatlaşma olmaz.
Bu; hayatın akışında olduğu gibi,  hukuk sistemi için de geçerlidir. 
Hayatın akışı içinde yanlış tavırlarımızı, davranışlarımızı devam ettirir, kişilerle inatlaşırsak; olaylar lehimize gerçekleşmez.
Hukuk sistemi içinde, suçta ısrar edersek, suç işlemeye devam edersek, ne olursa olsun bu suç  işlemeyi bırakamıyorsak, inatlaşırsak, hukuk sistemi içinde de sonuç bizim aleyhimize olur.
Hukuk dairesi içinde adaletin tesisini isteriz hepimiz. Hele hele isnat edilen “suçu” işlememiş isek. Bu suç, “iftira” ise kesinlikle adaletin olmasını isteriz. 
Adaletin uygulanmasını istememiz tamam. Yalnız, bununla birlikte, adalet uygulanırken merhamet edilsin isteriz.
Hepimiz hayatın doğal akışı içinde merhamet bekleriz. 
Hukuk sistemi içinde ise “insan olduğumuz göz önüne alınarak” bizim lehimize olabilecek en ufak bir ayrıntının göz ardı edilmesini istemeyiz. 
Merhamet isteriz, merhamet bekleriz. Öyleyse, bize düşen “merhametli olmak”tır.