Dişi Kuş 

Anneciğim, sizden ayrılalı çok zaman oldu. Bir türlü gelemedim ama çok gelmek istiyorum. Çalıştığım yerin (Almanya-Berlin) patronu “Bu yaz izine çıkabilirsin” dedi. En az daha altı ay var. Sizleri görmek istiyorum. Çok özledim. Ellerinizden öpmek, kucaklaşmak istiyorum. 
Helallik istiyorum. Şöyle geçmiş zamana bakınca, benim anladığım pek çok hatam olmuş. Affetmenizi istiyorum. Ben sizin çocuğunuzum. Ne kadar büyüsek de sizin çocuğunuz olarak kalacağım. Bunu kendi çocuklarım olduktan sonra daha iyi anladım. Şunu da ifade etmek istiyorum; benim anladığım hatalarım dışında hata yaptığımı anlamadığım hatalarımı da affetmenizi istiyorum. 
Anneciğim bir defasında çarşıdan bir şey almamı istemiştin “Aman anne ya sonra alırım, almasak da olur onu. Kim yiyecek şimdi” demiştim. Şimdi anlıyorum ki, senin canın istiyormuş. Keşke gidip alıp gelseydim. Biraz az oyun oynamış olurdum o kadar. 
Anne sen iyi ki varsın ya. Kardeşlerimle, babamla ilişkilerimizde uyumu sağlayan sensin. Yani aile içindeki uyumu sağlayan esas olarak sensin. 
Sen sırdaşsın. Kimsenin sırrı senden çıkmaz. Kimseye laf da söylemezsin. Hep birbirlerimize iyi yönlerimizi söyleyerek övüyorsun. Babamı hep översin. Babamı küçük düşürecek bir şey söylemeyi bırak öyle tavrın bile olmamıştır herhalde. 
Ailece birlikte yemek yemek için tüm ayarlamaları yaparsın. Babam bir gün “Annenizin ayarlamaları olmasa öyle oturup birlikte yemek yemek bile zor olur” demişti de ben pek anlamamıştım. 
Şimdi daha iyi anlıyorum. Herkes işinde gücünde. Çocukların okulu var. Biz okuldan gelince sen küçük bir atıştırmalık hazırlardın. “Çok yemeyin akşam hep beraber yemek yiyeceğiz” derdin. Ben de “Biz şimdi yiyelim babam da gelince yer” derdim. Meğer benim dediğim gibi değil senin söylediğin gibiymiş. 
Boşuna dememişler “Yuvayı dişi kuş yapar” diye.
Anneciğim ellerinden öpüyorum. Seni çok özledim. Herkese çok selamlar. 
Selamlar Sevgiler Saygılar