ZAMANLA MÜCADELEMİZ...

İngilizce  bir şiir kitabında okumuştum, iki dizelik bir şiirdi:
 " Zaman iyi bir öğretmendir
   Ne var ki sonunda bütün öğrencilerini öldürür."
İnsan zaman'la bir mücadele içinde. Hem de bir ölüm kalım savaşı. Sadece insanoğunun da değil, bütün canlıların hem de. Her canlı doğar, büyür ve ölür. Doğanın kanunu böyle. 
Peki doğaya yenilmeyen, zamana meydan okuyan hiçbir canlı yok mu, ya da bunun bir yolu yok mu? Sanırım 1999 yılıydı. Fethiye' de FRT televizyon kanalı adına şair Abdurrahim Karakoç' la bir sohbet yapmıştık. Bir Ağustos Pazar sabahı Kordon' da. Güzel bir sohbet olmuştu. Umarım o kaset duruyordur kanalda. Meşhur " Mihriban" şiiri üzerine konuşurken ilgimi çeken iki dize olmuştu: 
" Her nesnenin bir bitimi var ama 
 Aşka hudut çizilmiyor Mihriban."
Bu dize beni çok düşündürmüştü. Üzerinde epeyce kafa yorulmuş bir dizeydi. " Her nesnenin bir bitimi var ama ". Buradan kendimce bir anlam çıkardım. Demek ki bitimi olan nesne. Zamanın bitirdiği, yok ettiği, çürüttüğü "şey" ya da " nesne". O zaman " Özne" için bir kurtuluş yolu var miydi?
İnsan dediğiniz canlı da ikili bir yapıya sahip olması nedeniyle, hem öznel hem de nesnel yapıya sahipti ve bana yeni bir görev çıkmıştı. Zamanın çürütmeye gücü yetmeyeceği ne varsa arayıp bulma görevi. Görevi kendim verdim kendime, yanlış anlaşılmasın da. Yoksa kimsenin dayattığı yok. Neyse!  Bir umut doğmuştu işte zamana karşı. 
Kur' an' daki Asr Süresi de bana epey yol açtı bu konuda:
 " Andolsun zamana ki, insan gerçekten ziyan içindedir. Ancak, iman edip de sâlih ameller işleyenler, birbirlerine hakkı tavsiye edenler, birbirlerine sabrı tavsiye edenler başka (Onlar ziyanda değillerdir"
Zamanın, süre, yıl, saat gibi ölçeklerle değil de, yapılan işle ilgili olduğunu düşünürüm. Bir işi hakkıyla yapıyorsan, görevini yerine getiriyorsan zamanı varlığa çevirmişsin demektir. Sen yaptığın o iştesindir. Bütün enerjini o işe vererek ortaya koyduğun o varlık, senin ölümsüz yanındır  ve sen onunla kalırsın sonsuza. 
Yarattığın eserle birlikte kazanırsın ölümsüzlüğü ve zaman seninle uğraşmadığı gibi sonsuza kadar da elinden tutup götürür. Yani nesne olan beden yanını, burada kalacak olan yanını toprağa dönüştürür. Enerji olan, enerji kattığın her varlıkla birlikte sonsuzluğa götürür. 
Beden yanımız, nesne olan yanımız, hayvanlarla ortak olan doğal yanımız zamana yenilecek ve çürüyecek, toprak olacaktır. İnsan olan yanımıza, ruha ait yanımıza ağırlık verirsek ve bu yanımızı beslersek, zamana karşı yenik düsmeyiz. 
Bu nedenle süre olarak kaç yıl yaşadığın değil, yaşadığın bu sürede yaptığındır önemli olan. Yıl olarak çok yaşayıp, iş olarak az yaşayanlar değil; yıl olarak az yaşasa da, yaptıklarıyla iz bırakanlar daha çok yaşamışlardır diye düşünürüm hep.Ve sonsuza kadar da yaşayacak olanlar bunlardır.